Οι γυναίκες πρόσφυγες στο Λίβανο συχνά βιώνουν βία, παρενόχληση και απειλές με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ασφάλεια τους. Πολλές από τις γυναίκες μας είπαν ότι έχουν υποστεί επανελλειμένα ανάρμοστες σεξουαλικές προσβολές από άνδρες γύρω τους.
Οι νομικοί περιορισμοί που επιβάλλονται σε πρόσφυγες από την κυβέρνηση του Λιβάνου έχουν οδηγήσει τις γυναίκες πρόσφυγες να μην αισθάνονται ασφαλείς να καταγγείλουν απειλές ή παρενόχλησεις στην αστυνομία. Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη διεθνούς υποστήριξης για τους πρόσφυγες, έχει οδηγήσει τις γυναίκες πρόσφυγες στο Λίβανο, ειδικά εκείνες χωρίς τη συνοδεία ενήλικα άρρενα συγγενή τους, σε αυξημένο κίνδυνο παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τρεις ακτιβίστριες της Διεθνούς Αμνηστίας Ελλάδας περιγράφουν τρεις διαφορετικές ιστορίες γυναικών με σκοπό να ρίξουν φως για τις παραβιάσεις που υφίστανται οι γυναίκες πρόσφυγες, σήμερα, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Μάθετε περισσότερα για την εκστρατεία μας #OpentoSyria
Είμαι η Μαριλένα αλλά θα μπορούσα να είμαι η Fatima από τη Συρία. «Διέφυγα με τα τέσσερα παιδιά μου στο Λίβανο, όπου η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Νιώθω πως με εκμεταλλεύονται, ειδικά οι άνδρες.
Όταν έφτασα στο Λίβανο, είχα ανάγκη από βοήθεια για να γράψω τα παιδιά μου στο σχολείο. Κάποιος στο σχολείο είπε πως θα με βοηθούσε αλλά μου ζητούσε συνέχεια να βγω μαζί του. Έχω σταματήσει πλέον να δίνω το τηλέφωνό μου σε άτομα που μου προσφέρουν βοήθεια γιατί φοβάμαι.
Οι άνδρες στη γειτονιά μου γνωρίζουν ότι ο σύζυγός μου δεν είναι μαζί μου.»
Είμαι η Μαρία αλλά θα μπορούσα να είμαι η Νουρ από τη Συρία. «Μία μέρα ο σύζυγος μου πήγε στα μαγαζιά και δενξαναγύρισε ποτέ.
Διέφυγα με τα παιδιά μου στο Λίβανο. Η κόρη μου μετά από πιέσεις αναγκάστηκε να παντρευτεί. Ήθελε να δουλέψει αλλά ο θείος της δεν το επέτρεψε και τη χτύπησε.
Η κόρη μου ήταν 16 χρονών όταν παντρεύτηκε έναν άντρα 20 χρόνια μεγαλύτερο της. Τώρα είναι 19, είναι ένα παιδί που μεγαλώνει ένα άλλο παιδί. Δεν μπορώ να την επισκεφθώ, γιατί απειλούμαι με σύλληψη επειδή η άδεια παραμονής μου είναι άκυρη.»
Είμαι η Δέσποινα αλλά θα μπορούσα να είμαι η Hanan, Παλαιστίνια πρόσφυγας από τη Συρία. «Διέφυγα στο Λίβανο.
Μια μέρα, ήμουν στο λεωφορείο μόνη με τις κόρες μου. Ο οδηγός τοποθέτησε ένα όπλο δίπλα του και προσπάθησε να με παρενοχλήσει.
Για να κατέβω από το λεωφορείο, αναγκάστηκα να υποσχεθώ πως θα πήγαινα τις κόρες μου σπίτι και πως θα γύριζα πίσω σε αυτόν.
Σκέφτηκα πως αν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα και δεν μπορέσω να ξεφύγω, θα του έδινα ο,τιδήποτε για να μην πειράξει τις κόρες μου.»
.webp)
.jpg)
